راه رشد غیر‌سرمایه‌داری

جنبش نوین کمونیستی ایران در شرایطی شروع به رشد کرد که از یکسو مواجه با دیکتاتوری گسترده‌ای بود که کوشش داشت هر حرکتی را در نطفه خفه کند و از سوی دیگر با رُکود و خَمودی مواجه بود که بعلت اشتباهات و خیانتهای سازمانهای باصطلاح «آگاه»، و بخصوص خیانتهای حزب توده، بر توده‌ها مستولی شده و لاجرم اِعمال دیکتاتوری را بر خلق امکان‌پذیر و مؤثر می‌ساخت. بهر کجا که می‌رفتیم، آثار مشی «انقلابی»!! «توده‌ایها» باقی بود. رهبران، آنچنان با سرعت خودرا از میدان نبرد بیرون افکنده بودند که حرکت آنان می‌تواند برای هر خیانت پیشه‌ای آموزنده و تحسین بر‌انگیز باشد! اینان حتی آنقدر شرافت انقلابی نداشتند که بخشی از کثافاتی را که بوجود آورده بودند پاک کنند و سپس میدان را خالی نمایند. [ادامه مطلب...]