سوسیالیسم انقلابی

سوسیالیستهای انقلابی امروزه مشکل ترین دورانها را از سر میگذرانند. سقوط سریع و فروپاشی اتحاد شوروی، شکست انتخاباتی ساندینیستها، انبوه مشکلات کوبا، افول مارکسیسم لنینیسم در افریقا، همه و همه، مفاهیم بنیادی و استراتژیها را بطور جدی زیر سوال برده اند و این در دورانی است که در آن بظاهر سرمایه داری جهانی تقریبا بلا منازع بر سراسر گیتی حکمفرماست. اگر قرار باشد سوسیالیسم انقلابی احیاء گردد بازبینی حقایق پذیرفته شده در خصوص انقلاب و سوسیالیسم ضروری است و سوالاتی جدی باید مطرح شوند. چرا این همه انقلابهای عقیم به نوعی فرمانروائیِ نخبگان منجر شده اند ؟ بیشتر پاسخها به این سوال تاکنون بدرستی بر شرایط ناشی از احیاء سرمایه داری تکیه داشته اند. ولی بررسی تحولات درونی انقلابات سوسیالیستی نیز حائز اهمیت است. [ادامه مطلب...]

از لحاظ تاریخی، ناسیونالیسم بخودی خود مترقی یا ارتجاعی، غیر مذهبی یا مذهبی، دموکراتیک یا استبدادی و یا چیز دیگری که در مقولات سادهٔ بهتر یا بد‌تر بگنجد نیست، بلکه کاملاً به خصلت ویژه، برنامه و رهبری و بالاتر از همه به اوضاع و احوال‌ِ تاریخی‌ِ مشخص (کنکره) بستگی دارد. ناسیونالیسم در هندوستان قبل از ۱۹۴۷ واقعاً مترقّی بود ولی اگر تحت رهبری‌ِ طبقاتی متفاوت و پیشرفته‌تر دیگری قرار داشت میتوانست رادیکال و حتی انقلابی باشد زیرا هدف خود را حلّ تضادّهای ساختاری‌ِ اساسی‌ِ ناشی از امپریالیسم قرار میداد که حلّ آنها بخودی خود میتوانست راه را برای خلق هندوستان در مبارزه مستمرّ‌ِ وی برای آینده‌ای بهتر روشن نماید. [ادامه مطلب...]