مبارزه توده‌ای طولانی

با روی کار آمدن گورباچف در شوروی در سال ۱۹۸۵ و آغاز اصلاحاتی که به فروپاشی دولتهای «سوسیالیستی» در کشورهای اروپای شرقی و سرانجام در خود شوروی منجر شد، در صف بندیهای سیاسی و اقتصادی جهانی تغییرات بزرگی بوجود آمد که هیچ کشور، هیچ طبقه یا قشر اجتماعی و هیچ حزب و سازمان سیاسی از آثار آن بر کنار نیست. همه باید در این شرائط جدید وضع خود را بازبینی کنند. در این میان شاید وضع کمونیستها از همه دشوارتر باشد زیرا فروپاشی بلوک شوروی بیش از هر چیز بعنوان پیروزی بورژوازی امپریالیستی بر سوسیالیسم جشن گرفته شد و سرخوردگی و سراسیمگی بسیاری در میان کارگران و روشنفکران کمونیست ببار آورد. [ادامه مطلب...]

سلطه بورژوازی وابسته در جامعه ما نه بدلیل عدم رشد تضادها و با رونق تولید بورژوائی تحکیم می‌یافت بلکه سیمای واقعی این جامعه سرکوب شدید خلق بود و ستون فقراتِ ابزار این سرکوب را ارتش تشکیل می‌داد. همه نیروهای سرکوبگر دیگر فرزندان کوچک و بزرگ همین ارتش بودند. تا وقتیکه این ارتش باقی است خیال امپریالیسم آسوده است. چون حاکمیت بورژوازی وابسته مطلق و محرز است. حتّی او حاضر است برای مدتی کارخانه‌ها را بخواباند، در اینصورت لطمه اساسی به نظم موجود وارد نمی‌شود، ولی اگر ارتش یعنی ابزار حاکمیت از دست برود، دیگر سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. انقلاب اگر بخواهد پیروز شود باید این ارتش را در‌هم شکند و اگر اینکار را انجام نداده، هیچ کار اساسی صورت نگرفته است.
نقل از «پیام چ.ف.خ.ا (بمناسبت دو روز بزرگ تاریخی … سال ۵۸) [ادامه مطلب...]