بیژن نازنین ناگهان به دیار عدم شتافت و در غربت‌ِ مطلق خودش چه غریبانه از میان ما برفت. تنها و یکه در بین دستان همسر با وفا و همیشه عاشقش پرپر شد، لحظه‌ای بس سخت و غمناک بیرون ازتصور هر انسان مقاوم و بردباری است. همه باید بیاییم و برویم ولی فقدان شخصیتهایی همچون بیژن هیرمن‌پور به راستی سخت و گاهی غیر قابل ترمیم است که بی اراده اشکها را جاری میکند، زیرا جایگزینی برایش نمی یابد.
حقیر که از سی سال پیش افتخار دوستی و آشنایی با او نصیبم شده بود با وجود دو گونه بودن طرز فکر و عقیده و سلیقه فکری و مشی اجتماعی و فاصله زیادی که با هم داشتیم ولی آنچنان الفت، نزدیکی و صمیمیتی بین ما پیوند خورده بود که هرگز جایگزینی برایش نمی‌یابم و بهمین علت فقدانش را بر‌نمی‌تابم. پس نزدیکان و بستگان همیشه همراه و همنشینش در کنار دوستان و شاگردان بیشمارش در چه حال و مَقالی توانند بود؟ که سالیان دراز از کلام منطق و قوت و انرژی توام با سخت کوشی و همت والایش بر خوردار بودند.
ضمن عرض تسلیت و ابراز عمیقترین مراتب تأسف به تک‌تک افراد دور و نزدیک این خانواده شریف بویژه بانو شهین و نازنین آرش هیرمن‌پور به سهم خود این ضایعۀ تاریخ ایران را برای تمامی مردم حق طلب و انسان دوست از اقشار مختلف وطنمان ایران عزای عمومی اعلام میکنم باشد نظیر این پرپر شدن یکایک این گلهای نازنین در غربت مطلق خودشان بتواند سهمی عمیق و موثر در مسیر تعالی مام وطن ایفا نماید، زیرا اینان جز حق و حقیقت را جویا نبودند و راستی و انسانیت اساس زندگی انسانی آنان بوده و خواهد بود. که سر لوحه هر تکامل و تحول اصولی است و هر جامعه ای بدان نیازمند است.
۶ دسامبر ۲۰۱۸
ارادتمند واحدی